حسین مهری:
معضل بعدی که متوجه اصولگراییست، زمین گذاشتن حرف رهبران خود، بی توجهی به منشور اصولگرایی (مصوب جامعتین)، و باج دادن به خرده تشکل هاست. این مسئله در لیست سی نفره تهران در انتخابات گذشته مجلس به خوبی مشهود بود؛ لیستی که بیشتر به یک سَمبَلیزاسیون عجولانه می مانست و به گفته برخی هیچ شباهتی به آرمان های اصیل اصولگرایی از جمله شایسته سالاری نداشت و بیشتر بوی سهم خواهی می داد.
طلوع همه افتاب هاست
حسین مهری:
قبل از بررسی راهکارهای اجماع و وحدت نیروهای انقلابی، بد نیست به عقب بازگردیم و در تحولات چندسال اخیر جبهه اصولگرا بازنگری کوتاهی داشته باشیم.
پس از وقایع سال نود و عملکردهای غافلگیرکننده محمود احمدی نژاد، که کاندیدای مورد حمایت جریان انقلابی بود، جبهه اصولگرا بر سر دوراهی سختی قرارگرفت. عده ای موضعگیری های تندی اتخاذ کردند و از اساس
حسین مهری :چندسالیست طرح گفتمان وحدت و انسجام بین نیروهای اصولگرا و انقلابی قوت گرفته است. به خصوص پس از انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم که علی رغم اجماع بر سر یک کاندیدای واحد موفقیتی عایدمان نشد و دوباره شاهد بروز چندصدایی و بلاتکلیفی در بدنه این جریان اصیل و انقلابی شدیم. اما مشکل کجاست؟ تعریف ما از وحدت چیست؟ چرا به آن نیازمندیم و چرا با وجود تلاشهایی که حداقل در چندساله ی اخیر در این زمینه انجام داده ایم توفیق چندانی نیافته ایم؟